Η επιθετικότητα
Όπως είδαμε, τα συναισθήματα μπορούν να ενεργοποιήσουν, να κατευθύνουν και να συνοδέψουν τη συμπεριφορά μας. Μπορούν ακόμα να γίνουν τα ίδια στόχοι - όπως η σεξουαλική δραστηριότητα για χάρη της ευχαρίστησης. Η επιθετικότητα ταιριάζει με αυτές τις έννοιες και είναι λογικό να θεωρείται όχι μόνο ένας τύπος συμπεριφοράς άλλα και ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα. Είναι η γέφυρα που ενώνει την εμπειρία ενός συναισθήματος και την έκφραση του σαν συμπεριφορά. 
Σχεδόν κάθε μέρα ακούμε για φόνους, επιθέσεις, μαζικές εκτελέσεις. Τι βρίσκεται πίσω από αυτή την επιθετική συμπεριφορά; Είναι πολύ απλοϊκό να την αποδώσουμε σε μεμονωμένα συναισθήματα, όπως ο θυμός ή η διάψευση των προσδοκιών μας. 
Τι γίνεται με την προσωπική ευθύνη, τις προθέσεις, τις καταστάσεις που την προκαλούν; Είναι θέμα κοινωνικού ορισμού ή είναι από μόνη της ένα είδος συμπεριφοράς; 
Ο πυρήνας μιας επιθετικής πράξης είναι η προσπάθεια να βλάψουμε κάποιον είτε φυσικά είτε λεκτικά. Δυσάρεστα συναισθήματα, όπως ο πόνος, ο φόβος, ο θυμός και, κυρίως, η διάψευση προσδοκιών, συχνά καταλήγουν σε επιθετικά συναισθήματα, άλλα δεν προκαλούν πάντοτε επιθετική συμπεριφορά. 
Μπορούμε να ελέγξουμε την επιθετικότητα; Ψάχνοντας μια απάντηση, οι ψυχολόγοι στράφηκαν στο βασίλειο των ζώων για να διαφωτιστούν. Διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο έδαφος εξουσιάζει ένα ζώο τόσο λιγότερο επιθετική είναι η συμπεριφορά του. Άλλες μελέτες έδειξαν ότι τα ζώα, όταν προστατεύουν την περιοχή τους, είναι πολύ πιο επιθετικά όταν βρίσκονται μέσα σε αυτή παρά έξω. Έτσι οι ψυχολόγοι άρχισαν να εξετάζουν από πιο κοντά το πρόβλημα της εδαφικής ιδιοκτησίας. 
                    Παρεξηγημένα συναισθήματα - ο άνθρωπος αστειεύεται άλλα ο σκύλος παίρνει τις απειλές στα σοβαρά. 
   Εδαφικές φιλοδοξίες 
Είναι σχεδόν "ανθρώπινο δικαίωμα" να υπερασπίζουμε τους εαυτούς μας από απρόσκλητους εισβολείς του ιδιωτικού μας κόσμου. Οι πόλεμοι ήταν αποτέλεσμα εχθρικής εισβολής ξένων σε μια χώρα. Οι συμμορίες στους δρόμους υπερασπίζουν την περιοχή τους. Αντιδρούμε με κάποια δόση εχθρικότατης στον άγνωστο που έρχεται "δυσάρεστα" κοντά μας στο λεωφορείο, στα καταστήματα, ακόμα και στην εκκλησία. Αυτή είναι η βάση μιας πολύ διαδεδομένης θεωρίας της επιθετικότητας που υποστηρίζει η συγκριτική ψυχολογία και η ηθολογία (μελέτη της συμπεριφοράς των ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον). 
Η κοινωνική μάθηση και ο πολιτισμός παίζουν σημαντικό ρόλο στο πως καθορίζουμε τον "προσωπικό χώρο" μας. Όταν ένας Βορειοαμερικάνος μιλάει σε έναν άγνωστο του ίδιου φύλου, είναι σίγουρο ότι η απόσταση μεταξύ τους δεν θα είναι λιγότερη από μισό μέτρο. Άλλα όταν ένας Άραβας μιλάει σε έναν άγνωστο του ίδιου φύλου, αισθάνεται άνετα και σε πολύ μικρότερη απόσταση. Οι Αμερικανοί αισθάνονται πολύ δυσάρεστα όταν η στάση, η οπτική επαφή, η αφή, η ανάσα, ο ήχος, βρίσκονται μέσα στην περιοχή του μισού μέτρου, εκτός πια και αν πρόκειται για τρυφερή συνομιλία με πρόσωπο του άλλου φύλου. 
Παρόλο που ο παραλληλισμός μεταξύ ανθρώπων και ζώων για τον "προσωπικό χώρο" είναι αρκετά έντονος, εμείς οι άνθρωποι κάνουμε ορισμένες παραχωρήσεις. Π.χ. ανεχόμαστε πάνω από 5 εκατομμύρια ξένους κάθε καλοκαίρι. Τους δεχόμαστε σαν τουρίστες και όχι σαν εισβολείς, παρ΄όλους τους παράξενους τρόπους τους, παρόλο που λερώνουν τον τόπο, και γεμίζουν τα θέατρα, τα εστιατόρια, τις ταβέρνες και τις ακρογιαλιές, μην αφήνοντας σχεδόν καθόλου χώρο για τους ντόπιους. 
               Βατερλώ - ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗς ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. 
"Η εδαφική κυριαρχία" μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας της ανθρώπινης επιθετικότητας, άλλα δεν είναι και ο μοναδικός. 
Ο Σίγκμουντ Φρόυντ ήταν ο πρώτος που ανάπτυξε τη θεωρία ότι οι άνθρωποι είναι επιθετικοί από ένστικτο. Όταν διαμόρφωνε τη θεωρία του για τα κίνητρα και την προσωπικότητα, περιέγραψε δυο βασικά ανθρώπινα ένστικτα, εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Στο ένστικτο για ανάπτυξη και ζωή έδωσε το ελληνικό όνομα έρως, ενώ ο θάνατος ήταν το ένστικτο της καταστροφής. Ο Φρόυντ πίστευε ότι ο "θάνατος" εκφραζόταν μόνιμα, άρα δεν μπορούσε να μην καταλογίσει την επιθετικότητα σαν μέρος της ανθρώπινης φύσης. 
Ο Φρόυντ έβλεπε την ενέργεια του "θανάτου" σαν νερό που συσσωρεύεται σε ένα ντεπόζιτο - η στάθμη του νερού ανεβαίνει και ξεχειλίζει με μια επιθετική πράξη. Ένας "ασφαλής" τρόπος για να εκφραστεί η επιθετικότητα είναι η κάθαρση. Στην κάθαρση, τα συναισθήματα εκφράζονται σε όλη τους την ένταση, είτε με λόγια, με κλάμα, ή με άλλα συμβολικά μέσα. 
Η θεωρία του Φρόυντ, παρά την ποιητική της απήχηση, βρήκε πολύ λίγη επιστημονική υποστήριξη. Σε μεταγενέστερα συγγράμματα ο ίδιος ο Φρόυντ μείωσε τη σημασία που είχε αρχικά δώσει στο ένστικτο του θανάτου. Άλλα η "εγγενής επιθετικότητα" τονίζεται και σε ηθολογικές θεωρίες που βασίζονται στη μελέτη των ζώων. Ο Κόνραντ Λόρεντς υποστήριξε ότι η επιθετικότητα είναι η αυθόρμητη, έμφυτη ετοιμότητα για μάχη  - παράγοντας πολύ σπουδαίος για την επιβίωση. Παρολ΄αυτα, τα ζώα πολύ σπάνια σκοτώνουν ή πληγώνουν άλλα του ίδιου είδους. ΜΌνο ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχασε την ικανότητα να αναστέλλει την επιθετικότητά του. Σκοτωνόμαστε μεταξύ μας και σκοτώνουμε άλλα ζώα για ευχαρίστηση. Σε όλο το ζωικό βασίλειο μόνο ο άνθρωπος απειλείται από τη δική του επιθετικότητα. 
    ΕΡΩΤΑΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΗ; Ο ΦΡΟΥΝΤ ΘΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΟΤΑΝ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΜΑ ΑΓΑΠΗΣ, ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.