Ακούστε μια ιστορία για το Ναστραντίν, που για αιώνες ήταν κύριο πρόσωπο στους μύθους της Ανατολής.
Ένας γείτονας πήγε να δανειστεί από το Ναστραντίν το σχοινί της μπουγάδας.
"Συγνώμη" του είπε, "άλλα τώρα στεγνώνω αλεύρι".
"Μα πως μπορείς να στεγνώσεις το αλεύρι πάνω σε ένα σχοινί;"
"Είναι πιο εύκολο απ' ο,τι φαντάζεσαι, όταν μάλιστα δε θέλεις να το δανείσεις".
Αυτό το παράδειγμα δείχνει κάτι από τον τρόπο που λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό - την ικανότητα για εκλογίκευση.
"Αν δε θέλουμε να δεχτούμε ή να κάνουμε κάτι, πάντα βρίσκουμε "καλές" δικαιολογίες, ακόμα και για να πείσουμε τον εαυτό μας για αυτό. Η ιστορία μας αντιπροσωπεύει ένα πιστό πρότυπο αυτής της διεργασίας, ακόμα και αν κανείς δεν την ονόμαζε "εκλογίκευση".
Δεν υπάρχει πολιτισμός στον κόσμο που να μην έχει το δικό του απόθεμα ψυχολογικής γνώσης, τις θεωρίες του για το πως λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό. Πάντα προσπαθούσαμε να καταλάβουμε, ψάχναμε για νοήματα και απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα - Ποιος; Ποιο; Πως; Γιατί; Στο παρελθόν οι θεωρίες και οι δοξασίες πολύ συχνά περνούσαν στην παράδοση, τους μύθους ή το μυστικισμό, όπως γίνεται και τώρα σε μερικές κοινωνίες, λιγότερο "αναπτυγμένες" από αυτές της Ευρώπης και της Αμερικής. Στις δυτικοποιημένες κοινωνίες, ή προσέγγιση αυτών των ερωτημάτων γινόταν με τεχνολογικό και στατιστικό τρόπο. Άρχισε έτσι να αναπτύσσεται η επιστήμη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, που την ονομάζουμε ψυχολογία.
Το γεγονός ότι άλλοι πολιτισμοί δεν έχουν αναπτύξει ή δεν αποδέχονται αυτή την προσέγγιση δε σημαίνει ότι η αντίληψή τους για την ψυχολογία ή την ανθρώπινη συμπεριφορά είναι λιγότερο ακριβής. Αντίθετα, οι παραδοσιακές "ιστορίες" και οι μύθοι περιέχουν και διακινούν μέσα στο χρόνο πολύπλοκες ψυχολογικές ιδέες, όπως μας δείχνει η ιστορία του Νοστραντίν.
Οι πολιτισμοί της Ανατολής έχουν παρατηρήσει τις λειτουργίες του μυαλού σαν τους μάντεις και τις έχουν ερμηνεύσει με την έννοια του "όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα". Αυτή είναι μια άποψη την οποία τα κύρια ψυχολογική ρεύματα της Δύσης δεν αποδεχόντουσαν μέχρι τα 1960, οπότε, οι πληροφορίες για την ψυχολογία της Ανατολής άρχισαν να γίνονται πιο προσιτές. Από πολλά χρόνια πριν, ο Ελβετός ψυχολόγος Κάρλ Γκούσταβ Γιούνγκ (αφού διαφώνησε με τα διδάγματα του πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ) είχε ήδη αρχίσει να τονίζει πόσο σημαντικός είναι ο μύθος και η Ανατολική φιλοσοφία στην κατανόηση της ζωής του πνεύματος. Και μια σχολή ψυχολογίας, που προήλθε από το αρχικό ψυχαναλυτικό κίνημα, η Γερμανική σχολή Γκεστάλτ, υπογράμμισε τη "σφαιρικότητα¨της ανθρώπινες εμπειρίας. Αυτές όμως ήταν μάλλον οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας, που απαιτούσε τη διάσπαση της συμπεριφοράς σε προσιτά, μεμονωμένα στοιχεία, κατάλληλα για στενή παρατήρηση.
Τώρα η ψυχολογία της Δύσης προσπαθεί να εξετάσει τις πληροφορίες με ένα συστηματικό τρόπο, αντί να τις παρουσιάζει στο αποκαλυπτικό άλλα ασαφές επίπεδο της παράδοσης, του μυστικισμού ή του συμβολισμού, που θα απαιτούσε μεγάλο βαθμό ενόρασης και βαθιά γνώση της ιστορίας του υπό μελέτη πολιτισμού. Άρχισε να ειδικεύεται στην πειραματική μέθοδο, απόρροια των πιο παραδοσιακών επιστήμων, και να απαιτεί πρακτικές, λογικές παρατηρήσεις που μπορούν να μετρηθούν και να ελεγχθούν.
Η σύγχρονη ψυχολογία έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα βήματα για το συνδυασμό της μιας νοοτροπίας με την άλλη. Το "όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα" ή η "ολική" προσέγγιση (χαρακτηριστική της Ανατολής) αρχίζει και πάλι να εξισορροπεί τη δική μας επιστημονική προσέγγιση, με ένα γενικότερο τρόπο. Προχωρούμε προς ένα περιεκτικό απολογισμό της ανθρώπινης συνείδησης και ίσως προς μια θεαματική διεύρυνση των ικανοτήτων μας.
Άνθρωποι από όλο τον κόσμο συναντιόνται καθώς αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους για να γνωρίσουν τον εαυτό τους.
Οι ψυχολόγοι δεν σκορπίζουν κοχύλια σαν τους μάγους για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους, άλλα οι στόχοι τους δεν παύουν να περιλαμβάνουν εικασίες και προβλέψεις για το γιατί και πως κάνουμε ο,τι κάνουμε.
Μετρώντας, καταγράφοντας, παρατηρώντας - η επιστημονική ψυχολογία βασίζει τα εύρηματά της στην άμεση μαρτυρία της συμπεριφοράς.
Ένας γείτονας πήγε να δανειστεί από το Ναστραντίν το σχοινί της μπουγάδας.
"Συγνώμη" του είπε, "άλλα τώρα στεγνώνω αλεύρι".
"Μα πως μπορείς να στεγνώσεις το αλεύρι πάνω σε ένα σχοινί;"
"Είναι πιο εύκολο απ' ο,τι φαντάζεσαι, όταν μάλιστα δε θέλεις να το δανείσεις".
Αυτό το παράδειγμα δείχνει κάτι από τον τρόπο που λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό - την ικανότητα για εκλογίκευση.
"Αν δε θέλουμε να δεχτούμε ή να κάνουμε κάτι, πάντα βρίσκουμε "καλές" δικαιολογίες, ακόμα και για να πείσουμε τον εαυτό μας για αυτό. Η ιστορία μας αντιπροσωπεύει ένα πιστό πρότυπο αυτής της διεργασίας, ακόμα και αν κανείς δεν την ονόμαζε "εκλογίκευση".
Δεν υπάρχει πολιτισμός στον κόσμο που να μην έχει το δικό του απόθεμα ψυχολογικής γνώσης, τις θεωρίες του για το πως λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό. Πάντα προσπαθούσαμε να καταλάβουμε, ψάχναμε για νοήματα και απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα - Ποιος; Ποιο; Πως; Γιατί; Στο παρελθόν οι θεωρίες και οι δοξασίες πολύ συχνά περνούσαν στην παράδοση, τους μύθους ή το μυστικισμό, όπως γίνεται και τώρα σε μερικές κοινωνίες, λιγότερο "αναπτυγμένες" από αυτές της Ευρώπης και της Αμερικής. Στις δυτικοποιημένες κοινωνίες, ή προσέγγιση αυτών των ερωτημάτων γινόταν με τεχνολογικό και στατιστικό τρόπο. Άρχισε έτσι να αναπτύσσεται η επιστήμη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, που την ονομάζουμε ψυχολογία.
Το γεγονός ότι άλλοι πολιτισμοί δεν έχουν αναπτύξει ή δεν αποδέχονται αυτή την προσέγγιση δε σημαίνει ότι η αντίληψή τους για την ψυχολογία ή την ανθρώπινη συμπεριφορά είναι λιγότερο ακριβής. Αντίθετα, οι παραδοσιακές "ιστορίες" και οι μύθοι περιέχουν και διακινούν μέσα στο χρόνο πολύπλοκες ψυχολογικές ιδέες, όπως μας δείχνει η ιστορία του Νοστραντίν.
Οι πολιτισμοί της Ανατολής έχουν παρατηρήσει τις λειτουργίες του μυαλού σαν τους μάντεις και τις έχουν ερμηνεύσει με την έννοια του "όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα". Αυτή είναι μια άποψη την οποία τα κύρια ψυχολογική ρεύματα της Δύσης δεν αποδεχόντουσαν μέχρι τα 1960, οπότε, οι πληροφορίες για την ψυχολογία της Ανατολής άρχισαν να γίνονται πιο προσιτές. Από πολλά χρόνια πριν, ο Ελβετός ψυχολόγος Κάρλ Γκούσταβ Γιούνγκ (αφού διαφώνησε με τα διδάγματα του πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ) είχε ήδη αρχίσει να τονίζει πόσο σημαντικός είναι ο μύθος και η Ανατολική φιλοσοφία στην κατανόηση της ζωής του πνεύματος. Και μια σχολή ψυχολογίας, που προήλθε από το αρχικό ψυχαναλυτικό κίνημα, η Γερμανική σχολή Γκεστάλτ, υπογράμμισε τη "σφαιρικότητα¨της ανθρώπινες εμπειρίας. Αυτές όμως ήταν μάλλον οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας, που απαιτούσε τη διάσπαση της συμπεριφοράς σε προσιτά, μεμονωμένα στοιχεία, κατάλληλα για στενή παρατήρηση.
Τώρα η ψυχολογία της Δύσης προσπαθεί να εξετάσει τις πληροφορίες με ένα συστηματικό τρόπο, αντί να τις παρουσιάζει στο αποκαλυπτικό άλλα ασαφές επίπεδο της παράδοσης, του μυστικισμού ή του συμβολισμού, που θα απαιτούσε μεγάλο βαθμό ενόρασης και βαθιά γνώση της ιστορίας του υπό μελέτη πολιτισμού. Άρχισε να ειδικεύεται στην πειραματική μέθοδο, απόρροια των πιο παραδοσιακών επιστήμων, και να απαιτεί πρακτικές, λογικές παρατηρήσεις που μπορούν να μετρηθούν και να ελεγχθούν.
Η σύγχρονη ψυχολογία έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα βήματα για το συνδυασμό της μιας νοοτροπίας με την άλλη. Το "όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα" ή η "ολική" προσέγγιση (χαρακτηριστική της Ανατολής) αρχίζει και πάλι να εξισορροπεί τη δική μας επιστημονική προσέγγιση, με ένα γενικότερο τρόπο. Προχωρούμε προς ένα περιεκτικό απολογισμό της ανθρώπινης συνείδησης και ίσως προς μια θεαματική διεύρυνση των ικανοτήτων μας.
Άνθρωποι από όλο τον κόσμο συναντιόνται καθώς αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους για να γνωρίσουν τον εαυτό τους.
Οι ψυχολόγοι δεν σκορπίζουν κοχύλια σαν τους μάγους για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους, άλλα οι στόχοι τους δεν παύουν να περιλαμβάνουν εικασίες και προβλέψεις για το γιατί και πως κάνουμε ο,τι κάνουμε.
Μετρώντας, καταγράφοντας, παρατηρώντας - η επιστημονική ψυχολογία βασίζει τα εύρηματά της στην άμεση μαρτυρία της συμπεριφοράς.
