Οξυθυμία είναι η συναισθηματική ακράτεια, εκρηκτική ευερεθιστότητα που συνήθως παρατηρείται σε ανθρώπους με αυξημένο ταμπεραμέντο. Κατά κανόνα ανήκει στους άνδρες. Οι γυναίκες μπορούν να είναι οξύθυμες άλλα σε αυτήν την περίπτωση η οξυθυμία μετατρέπεται σε υστερία και ευθιξία.
Υπάρχει η αβάσιμη οξυθυμία και η βάσιμη. Η αβάσιμη αποτελεί πρόβλημα. Είναι κουσούρι που ξεκινάει, ενδεχομένως, από την παιδική ηλικία. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με αυτό το κουσούρι, αλλά το αποκτά στην πορεία. Πιθανόν στο οικογενειακό περιβάλλον όπου η γιαγιά δεν χαλάει χατίρι στο παιδί με αποτέλεσμα αυτό να απαιτεί κάθε φορά αυτό που θέλει με φωνές και εκρήξεις.
Αν λοιπόν έχουμε αυτό το κακό συνήθειο, πως θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από αυτό. Πρώτα απ όλα πρέπει να το θελήσουμε. Καθόμαστε, ηρεμούμε και φέρνουμε στο μυαλό μας μια κατάσταση στην οποία κανονικά θα αντιδρούσαμε με φωνές. Αυτή τη φορά όμως προσπαθούμε να φανταστούμε την συμπεριφορά μας διαφορετική, πιο ήρεμη, όπως την επιθυμούμε. Αυτό ήταν. Απλά και εύκολα. Όσο πιο συχνά μπορούμε να το κάνουμε, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα.
Υπάρχει όμως και η βάσιμη οξυθυμία. Ο εργοδότης θα μπορούσε να ήταν οξύθυμος σε περίπτωση που ο υπάλληλος αγνοεί παντελώς και επανειλημμένως τις παρατηρήσεις του.
Όπως και ανάμεσα σε ζευγάρια. Χωρίς λόγο δεν πρέπει να φωνάζουμε ο ένας στον άλλον, αλλά αν είχαμε συμφωνήσει να κάνουμε κάτι και ο ένας από εμάς κάνει ακριβώς το αντίθετο, παρόλο που του κάναμε αρκετές φορές την παρατήρηση, τότε επόμενο είναι να ανεβούν οι τόνοι.
Σε κάθε περίπτωση, αν το ζήτημα μπορεί να λυθεί χωρίς φωνές, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε. Καμιά φορά αρκεί μια απλή προειδοποίηση χαμηλών τόνων για να λυθεί η όποια παρεξήγηση.
