Όλες οι θεωρίες προσωπικότητας βασίζονται στον καθορισμό του "φυσιολογικού" και αυτό είναι δυνατό μόνο για το συγκεκριμένο χώρο και χρόνο - Όταν λέμε "έτσι συμπεριφέρονται οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μας το 1980" δεν είναι το ίδιο με το "έτσι φέρνονταν οι περισσότεροι άνθρωποι στο Σιάμ το 1239". Οι ψυχολόγοι είναι σε θέση να δώσουν έναν πιο συνεπή ορισμό ακόμα και αν είναι αρνητικός - κάποιος που είναι ψυχικά τόσο διαταραγμένος ώστε να μην μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ομαλός. Ακόμα και έτσι δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ομαλότητα και την ανωμαλία. Είναι απλά μια προσπάθεια να τοποθετηθεί κάποιος σε μια κλίμακα που το ένα άκρο της αντιπροσωπεύει το "φυσιολογικό" και το άλλο το μη φυσιολογικό.
Το "φυσιολογικό" καλύπτει ένα πολύ ευρύ φάσμα, ακόμα και όταν αφορά τις λειτουργίες του σώματος μας. Με τη μελέτη του πάνω στις ατομικές βιοχημικές διαφορές, ο Ρ. Τ. Ούιλλιαμς, απέδειξε ότι υπάρχουν μεγάλες παραλλαγές στον όγκο, την τοποθεσία και τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων και των νευρικών δομών. Σύμφωνα με τον Ούιλλιαμς, "φυσιολογικοί", υγιείς, νέοι ενήλικοι μπορεί να έχουν καρδιακούς παλμούς από 50 μέχρι 105 το λεπτό και η καρδιά τους να τροφοδοτεί "φυσιολογικά" αίμα από 3,5 λίτρα το λεπτό.
Αν ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί, το άτομο μπορεί να γίνει νευρικό, ευερέθιστο και να πάσχει από αϋπνίες. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, το άτομο μπορεί να γίνει απαθές και να πάσχει από υπνηλία. Όταν η μεγάλη ευρύτητα των βιοχημικών διαφορών συνδυάζεται με το τεράστιο φάσμα των αποκλειστικά προσωπικών εμπειριών, είναι σχεδόν αδύνατο να καθορίσουμε το "φυσιολογικό" πλαίσιο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αν προσθέσετε σε όλα αυτά και τις πολιτιστικές και κοινωνικές επιδράσεις, θα δείτε πόσο περίπλοκος είναι ο ορισμός του "φυσιολογικού". Για παράδειγμα μια συμπεριφορά που στη δική μας κοινωνία θεωρείται εξοργιστικά "ανώμαλη" - ο δημόσιος αυνανισμός - είναι απόλυτα παραδεχτή στους Ασάντι της Δυτικής Αφρικής.
Συνέπεια
Το γεγονός ότι η συμπεριφορά μας είναι αντιφατική είναι φαινόμενο συνέπειας. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να είναι παράλληλα ανοιχτοχέρηδες και τσιγκούνηδες, κοινωνικοί και άτολμοι, φιλικοί και εχθρικοί. Και παρόλο που το δεχόμαστε αυτό για τον εαυτό μας, δεν διστάζουμε να βάλουμε "ταμπέλες" στους άλλους βασιζόμενοι σε κάποιο εμφανές χαρακτηριστικό που νομίζουμε ότι υπερισχύει. Ο άνθρωπος που ξέρουμε είναι "πάντα" ευτυχισμένος, θλιμμένος, χαρούμενος, εύστροφος κτλ. Αυτό που εννοούμε είναι ότι η συμπεριφορά του προς εμάς έχει συνέπεια (και όταν δεν έχει τότε λέμε - είναι στις κακές του σήμερα", ή "σήμερα δεν είναι ο εαυτός του").
Άλλα δεν ξέρουμε πως συμπεριφέρεται προς τους άλλους. Ο αντιπαθητικός, για μας, τροχονόμος - που ποτέ δεν λέει καλή κουβέντα σε κανέναν - μπορεί να είναι ο κωμικός της παρέας του, ή ο καλός σαμαρείτης στο κέντρο νεότητας της γειτονιάς του, ή ο διανοούμενος της λέσχης που παίζει σκάκι. Υπάρχει πολύ λίγη συνέπεια από τη μια κατάσταση στην άλλη, και κάτω από διαφορετικές συνθήκες συμπεριφερόμαστε σαν διαφορετικοί άνθρωποι.
Το "φυσιολογικό" καλύπτει ένα πολύ ευρύ φάσμα, ακόμα και όταν αφορά τις λειτουργίες του σώματος μας. Με τη μελέτη του πάνω στις ατομικές βιοχημικές διαφορές, ο Ρ. Τ. Ούιλλιαμς, απέδειξε ότι υπάρχουν μεγάλες παραλλαγές στον όγκο, την τοποθεσία και τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων και των νευρικών δομών. Σύμφωνα με τον Ούιλλιαμς, "φυσιολογικοί", υγιείς, νέοι ενήλικοι μπορεί να έχουν καρδιακούς παλμούς από 50 μέχρι 105 το λεπτό και η καρδιά τους να τροφοδοτεί "φυσιολογικά" αίμα από 3,5 λίτρα το λεπτό.
Αν ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί, το άτομο μπορεί να γίνει νευρικό, ευερέθιστο και να πάσχει από αϋπνίες. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, ο θυρεοειδής υπολειτουργεί, το άτομο μπορεί να γίνει απαθές και να πάσχει από υπνηλία. Όταν η μεγάλη ευρύτητα των βιοχημικών διαφορών συνδυάζεται με το τεράστιο φάσμα των αποκλειστικά προσωπικών εμπειριών, είναι σχεδόν αδύνατο να καθορίσουμε το "φυσιολογικό" πλαίσιο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αν προσθέσετε σε όλα αυτά και τις πολιτιστικές και κοινωνικές επιδράσεις, θα δείτε πόσο περίπλοκος είναι ο ορισμός του "φυσιολογικού". Για παράδειγμα μια συμπεριφορά που στη δική μας κοινωνία θεωρείται εξοργιστικά "ανώμαλη" - ο δημόσιος αυνανισμός - είναι απόλυτα παραδεχτή στους Ασάντι της Δυτικής Αφρικής.
Συνέπεια
Το γεγονός ότι η συμπεριφορά μας είναι αντιφατική είναι φαινόμενο συνέπειας. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να είναι παράλληλα ανοιχτοχέρηδες και τσιγκούνηδες, κοινωνικοί και άτολμοι, φιλικοί και εχθρικοί. Και παρόλο που το δεχόμαστε αυτό για τον εαυτό μας, δεν διστάζουμε να βάλουμε "ταμπέλες" στους άλλους βασιζόμενοι σε κάποιο εμφανές χαρακτηριστικό που νομίζουμε ότι υπερισχύει. Ο άνθρωπος που ξέρουμε είναι "πάντα" ευτυχισμένος, θλιμμένος, χαρούμενος, εύστροφος κτλ. Αυτό που εννοούμε είναι ότι η συμπεριφορά του προς εμάς έχει συνέπεια (και όταν δεν έχει τότε λέμε - είναι στις κακές του σήμερα", ή "σήμερα δεν είναι ο εαυτός του").
Άλλα δεν ξέρουμε πως συμπεριφέρεται προς τους άλλους. Ο αντιπαθητικός, για μας, τροχονόμος - που ποτέ δεν λέει καλή κουβέντα σε κανέναν - μπορεί να είναι ο κωμικός της παρέας του, ή ο καλός σαμαρείτης στο κέντρο νεότητας της γειτονιάς του, ή ο διανοούμενος της λέσχης που παίζει σκάκι. Υπάρχει πολύ λίγη συνέπεια από τη μια κατάσταση στην άλλη, και κάτω από διαφορετικές συνθήκες συμπεριφερόμαστε σαν διαφορετικοί άνθρωποι.
